شرایط جلب شخص ثالث به دادرسی

شرایط جلب شخص ثالث به دادرسی : شرایط جلب شخص ثالث به دادرسی از جمله مسائلی است که در برخی از دعاوی قضایی اتفاق می افتد. در واقعجریان دادرسی ممکن است تحت تاثیر برخی از شرایط پرونده قرار گرفته و به افرادی فراتر از طرفین دعوی منتهی گردد.

جلب ثالث ممکن است در مراحل مختلفی از دعوی صورت گیرد؛ این امر در ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی ذکر شده است و مشمول پروندهای کیفری و حقوقی می گردد. در ادامه شرایط جلب ثالث را به صورت تفصیلی بیان می کنیم ، با وکیل کلاهبرداری عدل جویان همراه باشید…

ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی در خصوص جلب ثالث

این ماده بیان می دارد که هر یک از اصحاب دعوا که جلب شخص ثالثی را لازم بداند، می تواند تا پایان جلسه اول دادرسی جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم دادخواست از دادگاه درخواست جلب او را بنماید چه دعوا در مرحله نخستین باشد و یا تجدید نظر.
با توجه به این ماده و دیگر مواد مرتبط می توان این گونه استدلال نمود که برای جلب شخص ثالث در دعوی شرایط ذیل لازم است:

1. درخواست جلب ثالث باید در جلسه اول بیان شود.
2. تفاوتی میان جلسه اول دادگاه بدوی و یا تجدیدنظر نیست.
3. امکان جلب ثالث در اولین جلسه واخواهی نیز وجود دارد.
4. خواهان جلب ثالث تا سه روز از پایان جلسه اول باید دلایل خود را مبنی بر جلب ثالث به دادگاه ارائه نماید.
5. رد شدن دادخواست جلب ثالث به تنهایی قابل تجدیدنظر نیست اما با اصل دعوی قابل تجدید نظرخواهی است.
6. در صورت تشخیص دادگاه ممکن است به دعوی جلب ثالث در یک دادرسی جداگانه رسیدگی شود.

تفاوت جلب ثالث و ورود ثالث به دعوا

تفاوت این دو یکی از اصلی ترین مباحث حقوق در خصوص شخص ثالث است با این حال تسلط بر تفاوت ماهوی این دو مبحث حقوقی کار دشواری نبوده و به نحوه ورود این دو به دادرسی اصلی خلاصه می شود. به اینگونه دعاوی مرتبط با دعوی اصلی، دعوی طاری می گویند. این دعوی مبتنی بر قواعد حاکم بر دعوی اصلی است.

فردی که پس از شکایت یکی از طرفین دعوی علیه او به جریان دادرسی وارد می گردد، مشمول قوانین جلب ثالث به دادرسی بوده و در حکم خوانده است و تمامی قواعد حاکم بر خوانده یک دعوی بر وی حاکم می باشد اما فردی که برای دفاع از حقوق خود، وارد دادرسی شده و درخواست خود را به صورت اعتراض به حکم، قرار و یا رای مطرح می کند، مشمول قوانین مربوط به ورود ثالث است. به این فرد حقوق مربوط به خواهان و شاکی تعلق می گیرد.

جلب ثالث در دعاوی چک

جلب ثالث در خصوص چک به وفور رخ می دهد. این برگه تجاری در حکم وجه نقد بوده و می توان با آن ها معاملات تجاری انجام داد. به همین علت بسیاری از مردم برای معاملات خود از چک های دریافت شده از بدهکاران استفاده کرده و و این امر اسباب جلب ثالث در صورت عدم اعتبار و موجودی صادرکننده چک را فراهم می کند.

شرط لازم برای جلب ثالث در دعاوی چک خارج شدن این برگه از وصف سند تجاری بودن است. در واقع این برگه تجاری در صورتی که به عنوان نوعی وجه نقد دست به دست گردد از وصف تجاری بودن خارج می گردد و می توان برای آن اقدام به جلب ثالث نمود.

جلب ثالث در سفته

سفته نیز همانند چک یک سند رسمی و تجاری است با این تفاوت که رد و بدل شدن سفته در معاملات کلان تر و گسترده تری اتفاق می افتد در حالی که استفاده از چک برای بسیاری از معاملات روزانه صورت می گیرد. قوانین کلی حاکم بر جلب ثالث بر دعاوی مربوط به سفته نیز حاکم است.

هزینه دادرسی جلب ثالث

در ماده 137 قانون آیین دادرسی مدنی به این مهم اشاره شده است. این ماده بیان می دارد:

جریان دادرسی در مورد جلب ثالث، شرایط دادخواست و نیز موارد رد یا ابطال آن همانند دادخواست اصلی خواهد بود.
این ماده به صورت مستتر به پرداخت هزینه دادرسی و الصاق تمبر و پرداخت جریمه های مقرر اشاره دارد. نظریات مشورتی بسیاری در خصوص این مسئله ارائه شده است که تقریبا به اتفاق آرا مبنی بر دریافت هزینه دادرسی مطابق دعاوی اصلی منتهی شده اند.

جلب ثالث مالی است یا غیر مالی

پیش از طرح شکایت و یا دادخواست حقوقی باید در خصوص اصل دعوی تعیین تکلیف گردد که این دعوی مالی است و یا غیر مالی؟ این مبحث در میزان هزینه دادرسی موثر است. قطعا با توجه به الزام پرداخت هزینه دادرسی جلب ثالث، این سوال در خصوص دعوی طاری نیز مطرح می گردد.

قانون به صورت مشخص این مبحث را شفاف سازی نکرده است اما می توان گفت با توجه به ماده 137 قانون آیین دادرسی مدنی، که بیان داشته است دعوی جلب ثالث تابع تمامی شرایط حاکم بر دعوی اصلی است، ماهیت دعوی جلب ثالث نیز با توجه به ماهیت دعوی اصلی مشخص می گردد.